Ποιος φταίει για τα επεισόδια και τί πρέπει να γίνει

Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με πολιτικά θέματα, ωστόσο στη σημερινή συγκυρία πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα:

1. Ένας αστυνομικός σκότωσε ένα νέο: συνελήφθηκε, απαγγέλθηκαν κατηγορίες, θα δικαστεί σύμφωνα με το νόμο και θα αποδοθούν οι ευθύνες που του του αναλογούν.
2. Η κοινωνία θα είχε δικαίωμα να αντιδράσει εάν τα παραπάνω δεν συνέβαιναν. Όμως εφόσον τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες δεν έχει κανένα δικαίωμα να αντιδράσει: το κράτος, μετά το συμβάν, έκανε αυτό που έπρεπε. Ούτε έχει η κοινωνία δικαίωμα να αντιδράσει γιατί θέλει την Α ή Β αντιμετώπιση του αστυνομικού. Στο πολίτευμά μας, οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται από τα δικαστήρια, όχι από τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς ή το λαό.
3. Υπάρχει κάτι που λέγεται "προσωπική ευθύνη". Αν ένας αστυνομικός σκότωσε τότε αυτός έχει την ευθύνη των πράξεων του. Οι ανώτεροι του, η Αστυνομία, η Κυβερνηση, το Κράτος, δεν έχουν καμιά ευθύνη εκτός εάν αποδειχθεί πως είχαν σαφές δείγματα επικινδυνότητας του συγκεκριμένου ατόμου και παρέλειψαν να λάβουν μέτρα. Τέτοιες ευθύνες μπορούν να καταγγελθούν από όσους γνωρίζουν για αυτές και να αξιολογηθούν νομικά από τη δικαιοσύνη, και πολιτικά από την κοινή γνώμη.
   
4. Οι διαδηλώσεις και πορείες ως έκφραση αποτροπιασμού για ένα γεγονός είναι θεμιτές. Η βίαιη συμπεριφορά ενάντια στην Αστυνομία και στις ξένες περιουσίες είναι αθέμιτη και εγκληματική.
5. Τέτοιες βίαιες συμπεριφορές πρέπει να τιμωρούνται. Δεν μ' ενδιαφέρει εάν κάποιος εγκληματεί γιατί είναι οργισμένος ή νιώθει πως αδικείται. Το πολύ, η προσωπικές του περιστάσεις ή η ψυχική του κατάσταση μπορεί να προσμετρηθούν ως ελαφρυντικά από τη δικαιοσύνη.
   
6. Η ατιμωρησία από τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και το Κράτος οδηγούν στην αποθράσυνση των παραβατών και την μεγαλύτερη παραβατικότητα. Εάν το έγκλημα δεν τιμωρείται, θα έχουμε περισσότερο έγκλημα.
7. Οι νέοι πρέπει να ακούγονται αλλά δεν έχουν δικαίωμα να θέλουν να επιβάλλουν τις απόψεις τους, ούτε έχουν απαραίτητα δίκαιο. Ας σταματήσει ο λαϊκισμός και η προσπάθεια να γίνουν κάποιοι αρεστοί στους νέους προσδοκώντας μελλοντική τηλεθέαση και μελλοντικές ψήφους. Εάν θέλουν να αλλάξουν την κατάσταση, ουδείς τους απαγορεύει να εκφράζουν τις απόψεις τους ελεύθερα και ειρηνικά, και όταν μεγαλώσουν και αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου ή εκλογής να αναζητήσουν την αλλαγή πολιτικής μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες.
   
8. Το γεγονός πως οι "μεγάλοι", οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι οικονομικοί παράγοντες μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να εγκληματούν ατιμώρητοι δεν παρέχει άλλοθι σε κανέναν να εγκληματεί. Εάν ο διπλανός μου κλέβει και δεν τιμωρείται, δεν σημαίνει πως έχω το ελεύθερο να κλέψω και εγώ.
9. Οι "συλλογικές διαδικασίες" δεν νομιμοποιούν καμιά βίαιη κινητοποίηση. Τα συλλογικά όργανα μπορούν να παίρνουν αποφάσεις που είναι νόμιμες. Δεν μπορούν να αποφασίζουν για "καταλήψεις" στερώντας από Έλληνες πολίτες το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασής του στα σχολεία και τα πανεπιστήμια τους, και το δικαίωμα στη μόρφωση. Όλες οι καταλήψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με απομάκρυνση των καταληψιών.
10. Στην Ελληνική πολιτεία υπάρχουν θεσμοθετημένες εξουσίες: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση, η Βουλή, η Αυτοδιοίκηση, τα Δικαστήρια κ.ο.κ. Αυτοί έχουν το δικαίωμα να παίρνουν και να εκτελούν αποφάσεις σύμφωνα με το νόμο και το Σύνταγμα. Οι Έλληνες πολίτες έχουν δικαίωμα να προσφεύγουν στα δικαστήρια και να ψηφίζουν. Κανένα συνδικάτο, μαθητικό συμβούλιο, σύλλογος φοιτητών, κ.ο.κ. δεν εκφράζει τον Ελληνικό λαό ούτε μπορεί να απαιτεί να ανατρέψει τη νομιμότητα.
    
11. Το "Πανεπιστημιακό Άσυλο" είναι αδιανόητο σε μια δημοκρατική πολιτεία αφού ο σκοπός του, δηλαδή η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, κατοχυρώνεται για όλη την Ελληνική Επικράτεια. Επιβάλεται ή άμεση κατάργησή του.

Το σημερινό πρόβλημα της Ελλάδας μπορεί να επιλυθεί μόνο όταν περισέψει η δημαγωγία, η κολακία, τα ευχολόγια, η φτηνή ρητορεία και επικρατήσει ο Νόμος και η Λογική.