Επιβεβαίωση των γενετικών διαφορών ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά έθνη

Μετά από τις δύο πρόσφατες έρευνες για την γενετική ταυτότητα των Ευρωπαίων (Μεγάλη έρευνα της γενετικής σύστασης των Ευρωπαίων με βάση 500.000 γενετικούς δείκτες και Γεωγραφία και Γενετική Σύσταση των Ευρωπαίων (ξανά)), μια καινούρια έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει τη γενετική ιδιαιτερότητα των Ευρωπαϊκών εθνών. Στα πλαίσα αυτής της έρευνας, μελετήθηκαν 6000 Ευρωπαίοι από αρκετές χώρες με βάση 300.000 γενετικούς πολυμορφισμούς.

Όπως και πριν, τα διάφορα Ευρωπαϊκά έθνη καταλαμβάνουν θέση στον χάρτη των δύο πρώτων γενετικών συνιστωσών που αντιστοιχεί στην γεωγραφική τους θέση στην Ευρώπη. Ωστόσο οι δύο πρώτες συνιστώσες αποτελούν τμήμα μονάχα της γενετικής σύστασης τους. Αναλύοντας περισσότερες από αυτές (που δεν μπορούν να απεικονιστούν εύκολα σε ένα γράφημα δύο διαστάσεων) έγινε δυνατή η εξακρίβωση της ιδιαιτερότητας των διαφόρων πληθυσμών.

Σε ένα πρώτο πείραμα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το 80% των δειγμάτων τους για να κατασκευάσουν ένα μοντέλο των ιδιαιτεροτήτων των Ευρωπαϊκών λαών, δηλαδή των γενετικών χαρακτηριστικών που αυτά έχουν. Εν συνεχεία χρησιμοποίησαν αυτά τα αποτελέσματα για να "μαντέψουν" την προέλευση των υπόλοιπων 20% δειγμάτων.

Είναι προφανές πως κάποια έθνη παρουσιάζονται διακριτά: π.χ οι περισσότεροι Ισπανοί (94.5%) εκτιμήθηκε ορθώς πως ήταν Ισπανοί, με μια μειοψηφία (5.5%) που εκτιμήθηκαν ως Γάλλοι, ή το 99.1% των Νορβηγών μαντεύτηκαν ως Νορβηγοί.

Άλλα έθνη φαίνονται λιγότερο διακριτά. Για παράδειγμα, μόνο το 45.3% των Σλοβάκων μαντεύτηκαν ως τέτοιοι, με το υπόλοιπο να αποδίδεται στους Τσέχους (25%) ή τους Ούγγρους (22%) κατά κύριο λόγο.

Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει ασυμμετρία στην σχέση. Για παράδειγμα, κανένας Βέλγος δεν μαντεύτηκε ως Γερμανός αλλά το 10.2% των Γερμανών μαντεύτηκαν ως Βέλγοι. Παρομοίως το 9.9% των Σουηδών μαντεύτηκαν ως Νορβηγοί αλλά μόνο το 1% των Νορβηγών μαντεύτηκαν ως Σουηδοί. Αυτό οφείλεται πιθανώς στο γεγονός πως για ιστορικούς λόγους η ροή μεταναστών ή η αποδοχή μιας καινούριας εθνικής ταυτότητας δεν ήταν αμφίδρομη ανάμεσα στα διάφορα Ευρωπαϊκά έθνη. Έτσι ενώ τη πλειοψηφία των Γερμανών (64.4%) μαντεύτηκε ορθά, σημαντικές μειοψηφίες μαντεύτηκαν ως Τσέχοι, Βέλγοι, ή Σκανδιναβοί.

Σε ένα δεύτερο πείραμα, η προέλευση των μελών του κάθε έθνους εκτιμήθηκε εάν αποκλείονταν η πραγματική προέλευσή τους. Δηλαδή π.χ. τί μοιάζει να είναι ένας Ισπανός, αν αποκλείσουμε την Ισπανία ως δυνατή απάντηση, κ.ο.κ.

Και σε αυτήν την περίπτωση βλέπουμε την ιδιαιτερότητα των Ευρωπαϊκών εθνών και των σχέσεών τους με τα γειτονικά έθνη. 98.7% των Ισπανών, π.χ. αποδίδονται στη γειτονική Γαλλία και 1.3% στο Βέλγιο όπου ομιλείται η Γαλλική, η οποία είναι συγγενής της Ισπανικής, αλλά κανένας Ισπανός δεν μαντεύεται ως Άγγλος, Γερμανός, κ.ο.κ. Παρομοίως οι Γάλλοι μαντεύονται ως Βέλγοι, και σε μικρότερο βαθμό Ισπανοί ή Άγγλοι. Οι Νορβηγοί ως Σουηδοί, οι Πολωνοί ως Ρώσοι και το αντίθετο.

Αυτό που παρατηρούμε λοιπόν είναι πως οι Ευρωπαίοι κατά κανόνα αποδίδονται στο έθνος της προέλευσης τους ή σε μια χούφτα γειτονικά έθνη, ενώ αποκλείεται εξ' ολοκλήρου η προέλευσή τους από πιο μακρινά έθνη.

Άρα είναι προφανές πως η θεωρία περί της ιστορικής "κατασκευής" των εθνών εκ των άνω δεν στέκει. Τα Ευρωπαϊκά έθνη δεν αποτελούν τυχαία συνοθυλεύματα πληθυσμών που πείστηκαν πως έχουν κοινή καταγωγή, αλλά πράγματι έχουν σε μεγάλο βαθμό κοινή καταγωγή. Βέβαια οι ενδο-ευρωπαϊκές διαφορές είναι πολύ μικρές σε σχέση με τις διαφορές των Ευρωπαίων από τους Κινέζους (CHB), Γιαπωνέζους (JPT), και Αφρικανούς Γιορούμπα (YRI), ωστόσο είναι αρκετές ώστε ακόμα και γειτονικά έθνη με συναφή γλώσσα, θρησκεία, εμφάνιση, πολιτικό σύστημα, κ.ο.κ. οπως οι Νορβηγοί και οι Σουηδοί να είναι διαφοροποιημένοι σε μεγάλο ποσοστό.

Φυσικά είναι βέβαιο πως απόλυτη επιτυχία διάκρισης ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά έθνη και δη τα γειτονικά ίσως να μην επιτευχθεί ποτέ, αν και η χρήση περισσότερων δεικτών μπορεί μόνο να κάνει τις όποιες διαφορές ευκρινέστερες. Η μελέτη περισσότερων πληθυσμών ίσως γεμίσει ορισμένα "κενά" στον Ευρωπαϊκό χάρτη. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι σαφές πως οι γενετικές διαφορές ανάμεσα στα περισσότερα Ευρωπαϊκά έθνη είναι υπαρκτές, και επαρκείς ώστε για τα περισσότερα ζεύγη εθνών ο καθορισμός του πού ανήκει ένα άγνωστό άτομο να είναι απόλυτα επιτυχής. Οπτικά μπορεί να αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε τον Νορβηγό από το Σουηδό ή τον Γάλλο από τον Γερμανό, αλλά η γενετική αποδεικνύει πως αυτό είναι δυνατό.